Tρέχοντας στη νέα μου γειτονιά

Έφτασε με τα πολλά και η ώρα της μετακόμισης. Η μεγάλη άδεια που πήρα απο τη δουλειά για να ξεκουραστώ (λέμε τώρα) είχε και αυτό το γεγονός στα περιεχόμενα της.

Καλώς ή κακώς η νέα μου περιοχή είναι αρκετά μακριά απο το παλιό μου σπίτι, μακριά απο τους ρυθμούς που εγώ είχα μάθει , μακρία απο τη "ζωντάνια" μιας περιοχής δίπλα στο κέντρο της Αθήνας. Θα μου πάρει λίγο να προσαρμοστώ αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι αυτά. Αυτή η αλλαγή για καλό έγινε.

Ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις μια γειτονιά είναι να την περπατήσεις. Να την τρέξεις στην περίπτωση μου.

Ένας απο τους προβληματισμούς μου ήταν πού θα πηγαίνω να τρέξω. Ωραία, έχει πράσινο εδώ, φαρδιούς και ήσυχους δρόμους , για να δούμε. Έβαλα λοιπόν τα αθλητικά μου και βγήκα στον δρόμο, και μετά προς μια διαδρομή που μου είχε περιγράψει πρόσφατα σε έναν αγώνα ο συναθλητής μου ο Παναγιώτης. Ώρε .. τί ανηφόρα ήταν αυτή. Πολλές ανηφόρες.... Αν τρέχω κάθε μέρα εκεί θα γίνουν οι τετρακέφαλοι μου σαν του Πύρρου Δήμα όταν ήταν στα καλύτερα του. Τα καλά ήταν οτι είχε πεύκα δεξιά αριστερά του δρόμου , οτι δεν είχε κίνηση σε σημείο που τα μόνα αυτοκίνητα που με προσπέρασαν ήταν απο σχολές οδηγών ( αυτό ειναι καλό;). Ακόμα και τα αδέσποτα δεν έχουν την τρέλα των αδέσποτων του κέντρου , κυρίως αδιαφορούσαν στο πέρασμα μου δίπλα τους. Βέβαια ο νεόπλουτος κομπλεξαρισμένος "φιλόζωος" έλληνας έχει και ένα μαντρόσκυλο περιορισμένο στην αυλή ή το μπαλκόνι του που αυτά πραγματικά λυσσάνε οταν περνάς απ έξω.

Έτσι και αλλιώς εξερευνητικό ήταν το τρέξιμο προχτές και δεν διήρκησε πάνω απο μια ώρα. Δε μου άρεσε που δεν είδα κανέναν να τρέχει.. Ψυχή! Παρήγορο ήταν που σε ένα υπο κατασκευή γήπεδο κάποιοι περπατούσαν γύρω γύρω άρα υπήρχε μια μορφή άσκησης. Μπορεί σε λίγο καιρό να γίνουνε περισσότεροι μπορεί να βρώ κι εγώ παρέα στα τρεξίματα μου.

Χτες πήγα για προπόνηση στο πάρκο που τρέχω κυρίως, και έπεσα σε προεκλογική φιέστα. Βρήκα όμως παιδιά που τρέχουμε μαζί , τρέξαμε , τα είπαμε , αναλύσαμε πάλι διάφορα.. όμως όλα αυτά ανάμεσα σε πολύ κόσμο, σε σημαιάκια, κόρνες καραμούζες καυσαέριο. Τελικά επαληθεύεται και εδω πως δεν γίνεται να τα έχουμε όλα όπως τα θέλουμε. Έτσι η νέα μου γειτονιά απλώς προσφέρει άλλο ένα εναλλακτικό μέρος να κάνω το τρέξιμο μου πράγμα που σημαίνει οτι προς το παρόν δεν θα ρίξω μαύρη πέτρα στους χώρους που μέχρι τώρα έκανα την προπόνηση ή προετοιμασία μου για κάποιον αγώνα. Που συναντώ φίλους ,συναθλητές, δρομείς που με τον ίδιο τρόπο πετάμε απο πάνω μας την πίεση της καθημερινότητας και την τρέλα της Αθήνας με τους ακατάστατους ρυθμόυς της.

Ακόμα την εξευρευνώ τη περιοχή . Τουλάχιστον αντάλλαξα μια δυο καλημέρες με δυο γείτονες. Μένει να δω τις φάτσες τους όταν ανηφορίζω με το σορτσάκι...