Αυτο το κομμάτι το κόβω για...

Απο τα παράδοξα της νεότερης ελληνικής εθιμοτυπίας είναι οτι κόβουμε τις πρωτοχρονιάτικες πίτες μέχρι και τον Μάρτιο μήνα. Για παράδειγμα στη δουλειά μου μέχρι προχτές ψάχναμε το φλουρί κάνοντας λόγο για το επόμενο τζακ ποτ στη βασιλόπιτα. Στο σπίτι μου η διαδικασία με το φλουρί ήταν σικέ απο τη γιαγιά τη νεότερη στον εγγονό τον νεότερο και πάλι όμως το φλουρί το χάσαμε.

Έτσι λοιπόν και τα διάφορα αθλητικά σωματεία ή σύλλογοι κόβουν ακόμα και μέχρι μέσα φλεβάρη τη βασιλόπιτα τους, κάνοντας ταυτόχρονα κάποιες τιμητικές απονομές.Τώρα τί είναι αυτές οι απονομές. Σαν κύρια πρόσωπα βραβεύονται πρώτα οι αθλητές και αθλήτριες της χρονιάς , κατόπιν άνθρωποι που έχουν προσφέρει με το έργο τους στα σωματεία και μετά αρχίζει το γλύψιμο σε φορείς , παράγοντες και τοπικούς άρχοντες.

Φέτος βρήκα τον χρόνο μέχρι τώρα να παρευρεθώ σε κάποιες εκδηλώσεις διαφορετικών συλλόγων δρομέων. Εκει λοιπόν είχε απ όλα ο μπαξές. Και τους καλύτερους αθλητές τους βραβεύσανε και παιδιά με ήθος βραβεύτηκαν και παραδείγματα πήραμε, αλλα δε γινόταν και να μην ανεχτούμε λίγο ή πόλύ και το γλύψιμο που έλεγα πιο πάνω.

Τις δύο προηγούμενες χρονιές ήμουν απο τους αθλητές που βραβεύτηκαν στον σύλλογο τους , φέτος σε άλλον σύλλογο έκανα προς έκπληξη μου απονομή σε κάποιον άλλο. Για μένα καλός αθλητής δεν είναι αυτός που απλά σταματόντας το ρολοί του σε κάποιον τερματισμό έχει τον καλύτερο χρόνο, αλλα αυτός που με την όλη συμπεριφορά και εικόνα του γίνεται παράδειγμα προς μίμηση , παράδειγμα ήθους και συμπεριφοράς. Και τις δύο φορές έδωσα τη πλακέτα που μου δώσανε σε άνθρωπους που χαίρονται στις χαρές μου και με βοηθάνε στα δύσκολα μου. Φέτος χειροκρότησα 3 φίλους μου που έχω μάθει απο αυτούς, που με εχουν εμπνεύσει σε κάποιον αγώνα, που έχουμε τρέξει δίπλα δίπλα σε μεγάλους αγώνες ακούγοντας ο ένας την ανάσα του άλλου , όχι ανταγωνιστικά οτι δηλαδή ο άλλος με φτάνει ή μήπως είναι πιο ξεκούραστος απο μένα (σκέψεις που τις κάνεις τρέχοντας), αλλα σαν παρέα. Τιμή μου που με λένε κι εκείνοι φίλο τους.

Ένας άλλος άνθρωπος όμως με άφησε άφωνο με τη προσωπικότητα του. Ο άνθρωπος στο βήμα που έκανε την προσφώνηση, είπε και είπε και είπε τόσα πολλά για τον τιμώμενο, που αμφιβάλω αν τα ήξερε κάποιος όλα αυτά μαζί. Και ο σεμνός ,παρά την ηλικία του δρομέας, απλα σήκωνε ντροπαλός το χέρι κοιτόντας κάτω σαν να έλεγε "αστο μωρε" και είπε στον διπλανό του "ενταξει .... δε χρειαζονται ολα αυτα". Αυτοί είναι παραδείγματα, όχι λόγια, έργα . Και έργα ανιδιοτελή χωρίς τη προσμονή κάποιου προσωπικού κέρδους.

Υπήρξαν και τα σχετικά δημοσιοσχετίστικα γλυψίματα με φανφάρες και υπερβολές, σε τοπικούς άρχοντες, σε προέδρους και πολιτικούς, που παρόλη τη περσυνή απουσία τους απο τον χώρο, και γενικά όλων των προηγούμενων ετών, παρόλες τις αθετήσεις υποσχέσεων που έχουν περιστασιακά έστω, συμβεί, τιμήθηκαν και αυτοί απο τον πόθο των άλλων να βάλουν χέρι στην άλλη "πίτα". Στον "μαιντανό", ή να κερδίσουν μια άλλη εξυπηρέτηση. Οι λόγοι στο βήμα κρύοι στο ίδιο μοτίβο που τους ακούς και στα κανάλια. Όχι ζεστοί, όχι αυθεντικοί. Το χειροκρότημα απο πρίν εξασφαλισμένο.

Δεν λείψανε και εκδηλώσεις οπου όποιος πέρναγε έπαιρνε και κάτι τιμητικό. Κάποιος μου είπε αστειευόμενος, "πάλι καλά που τελειώσαν τα μετάλλια , θα σου δίναμε και σένα".

Χάρηκα που χειροκρότησα φίλους μου για αξιοζήλευτες επιδόσεις τους, αλλα πιο πολύ χάρηκα για τιμητικές απονομές σε δρομείς για πράγματα που είναι έξω απο τα χρονόμετρα. Όπως για τον φίλο μου που βοήθησε τον ιάπωνα συναθλητή του για να μην εγκαταλείψει σε αγώνα , και αντι να τον προσπεράσει, τερματίσανε μαζί την απόσταση των 250 χιλιομέτρων του αγώνα. Τελικά τα παιδιά με τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι όσο λίγα φανταζόμαστε, αλλα είναι τόσο σεμνοί που ο,τι κάνουν ξεκινάει απο μέσα τους και όχι για κάποιο φλας ή για να μοστραριστεί κάπου το όνομα τους. Οι "άλλοι" δυστυχώς είναι περισσότεροι. Εμείς όμως κρατάμε τους πρώτους που ανέφερα.

Πέρσυ σε κάποιον σύλλογο δρομέων που συντονίζει ακόμα και αιμοδοσίες βραβεύσανε τον δρομέα "αιμοδότη της χρονιάς".

Πρωτότυπο μέν άξιο αναφοράς δε. Φέτος μια αθλήτρια του συλλόγου πήρε αυτον τον τίτλο και ένα απο τα πιο ζεστά χειροκροτήματα που ακούστηκαν στην αίθουσα , για αυτη την πολύτιμη μέσα και σε άλλες προσφορά της. Μία άλλη αθλήτρια, συμπτωματικά είμαστε συνάδελφοι , δεν το γνώριζα, βραβεύθηκε για την προσφορά της στα του συλλόγου της αλλα και για έναν ακόμη λόγο. Είναι συνοδός ατόμων με προβλήματα όρασης σε αγώνες , απο τους μικρούς αγώνες απο δω και απο εκεί μέχρι μεγάλες επίσημες διοργανώσεις. Και συνοδός δε σημαίνει μόνο τρέχω κρατόντας το κορδονάκι, σημαίνει δίνω πολλά απο μένα απο τον χρόνο μου κτλ ακόμα και για τις προπονήσεις αυτών των αθλητών. Περίμενα να μιλήσουμε για το έργο της όταν θα ήταν μόνη της και πραγματικά έμαθα πράγματα που δεν γνώριζα.

Άλλοι κοστουμαρισμένοι, άλλοι με τις φόρμες τους, συναντηθήκαμε πάλι γνώριμα πρόσωπα μεταξύ μας εδώ κι εκεί σε άιθουσες αντι για τους δρόμους ή τα στάδια , να χειροκροτήσουμε και να τιμήσουμε φίλους μας και να πούμε μεταξύ μας πιο επίσημα το καλή αθλητική και όχι μόνο, χρονιά. Τα άλλα περι "ευεγερτών" και χορηγών και το που θα πέσει το φλουρί είναι ευτυχώς μακριά απο μένα.

Ο μικρός στο σπίτι της μητέρας μου δε κατάλαβε το σικέ της εύρεσης του φλουριού που "παίχτηκε" για να το πετύχει, αλλα είναι τόσο μικρός που και να το έβρισκε δεν θα ήξερε τί ήταν. Ε, του χρόνου θα βάλουμε τα δυνατά μας να μην έχουμε άλλο βασιλοπιτιάτικο φιάσκο.Μακάρι και οι άλλοι... και μακάρι να χειροκροτήσουμε ακόμα περισσότερους αθλητές παραδείγματα συμπεριφοράς και ήθους, τιμές αληθινές σε ανθρώπους , και όχι γιαλαντζί για να αγοράσουμε ένα φτηνό μετάλιο ή να πάρουμε κάτι τις απο το δημοτικό ταμείο. Καλή αθλητική και όχι μόνο, χρονιά!!!