Aπολογισμός 2010 / ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

2011 χιλιόμετρα και άλλα 1000 και τρεις -  τέσσερις  εκατοντάδες ακόμα και κλείνει το άθροισμα των χιλιομέτρων που διανύθηκαν από τα αθλητικά μου παπούτσια μέσα στο 2010. 'Αλλη μια φορά λοιπόν κάνω από δω τον δρομικό μου απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε. Μια χρονιά που στο φεύγα της με αφήνει σε μια αρκετά καλή δρομική κατάσταση.. σε αντίθεση με τη κατάσταση που ήμουν όταν έμπαινε.

Το 2010 προπονητικά με βρήκε σε μία μέτρια  κατάσταση..ότι είχα αρχίσει να μπαίνω πάλι σε πρόγραμμα για αγώνες μετά από ένα διάλειμμα λόγω της προσαρμογής που χρειαστήκαμε όλοι στο σπίτι μετά την έλευση της προπονήτριας μου .

Σιγά σιγά βρήκα πάλι σχεδόν τη παλιά μου φυσική κατάσταση..έχοντας αλλάξει πλέον και το μέρος που έκανα τις προπονήσεις μου, όπου τα περισσότερα χιλιόμετρα για πέρσι τα "έβγαλα" στο ποικίλο όρος, μόνος μου  χωρίς παρέα αφού άλλαξα πλέον και περιοχή που μένω..

Οι αγώνες μου.. Για τους αγώνες μου όπως και να βγήκαν αυτοί, δεν μπορώ παρά να αποχαιρετήσω το 2010 με ένα γεμάτο, με ένα  πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης. ΄Εκανα πραγματικότητα αυτό που είχα στο μυαλό μου εδώ και 3 χρόνια, να τερματίσω τον  "μεγάλο αγώνα" τη πρώτη φορά που θα το επιχειρούσα αυτό , να βαπτιστώ ..."ΣΠΑΡΤΑΘΛΗΤΗΣ". Μόνο απο το Σπάρταθλο  η χρονιά κλείνει καλά. Στιγμές που μου έμειναν μέσα από τους αγώνες ήταν που στο πλήρωμα υποστήρηξης σε κάποιους  από τους μεγάλους αγώνες  βρισκόταν και η μητέρα μου εκτός τη Μαρία και τη κόρη μας. Όπως ο Ευχίδειος άθλος .  Άλλη μια εμπειρία απερίγραπτη ήταν η συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα  24 ωρών στη Γαλλία οπού μέσα και από εκεί έμαθα πολλά πράγματα ..κυρίως από το πώς αντέδρασε το σώμα μου σε συνθήκες για τις οποίες δεν ήταν προετοιμασμένο.. Πέρα όμως  από τους δικούς μου αγώνες καμάρωσα..χάρηκα απόλαυσα τον πρώτο αγώνα της Βασιλικής, μια συμμετοχή πιο πολύ σαν αστείο αφού τότε η μεγάλη μου προπονήτρια...δεν περπατούσε ακόμα καλά καλά.

Πέρσι , μιλάμε πάντα για  2010, ο μαραθώνιος της Αθήνας ήταν επετειακός, 2500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα.. Πρώτη φορά ο αγώνας προβλήθηκε, τόσο πολύ. Ήταν γιορτή κανονική, όπως στους μαραθώνιους του εξωτερικού..Αναβαθμισμένος σε όλα του. Μόνο γι αυτή τη γιορτή ήθελα να πάρω μέρος έστω "φορτωμένος"  από τους   πρόσφατους τότε μεγάλους αγώνες μου.Έτρεξα μάλιστα  επίσημα πρώτη φορά με τα χρώματα του νέου μου συλλόγου έχοντας τη τιμή να γνωρίζω ανθρώπους που κάνουν στα αλήθεια κατάθεση ψυχής στο νησί της Μυκόνου,για τη προώθηση του στίβου και του αθλητισμού  γενικότερα  στο νησί (ίσως και παρεξηγημένο νησί) , ειδικά δε  από τις πολύ  μικρές  ηλικίες. Δεν μου βγήκε ακριβώς όπως το περίμενα. Πολύ κοντά αλλά όχι "μέσα" ...οι δικαιολογίες όμως είναι για τους χαμένους.. Κάθισα μετά  στο στάδιο..ένας δικός μου άνθρωπος έτρεχε τον αγώνα του.. ήταν το δικό του στοίχημα ..και ήθελα να είμαι εκεί να τον δω . Εκείνος σε όλα μου τα "σπουδαία" είναι  εκεί. Ήθελα να ζήσω τον τερματισμό του..και τον έζησα... και ήταν σαν δικός μου τερματισμός.

Στα δρομικά πάντα ,αλλά πέρα από τα αθλητικά παπούτσια μου, και αυτή τη χρονιά γνώρισα και άλλους ανθρώπους.. ενδιαφέροντες, αξιόλογους, αλλά και αδιάφορους...ή "μικρούς". Ή άλλοι που ήταν αξιοσέβαστοι ξαφνικά "μίκρυναν". Με στενοχώρησαν όμως πολλοί..τουλάχιστον στην αρχή. Τώρα πια γίνανε  τόσο μικροί χωρίς όμως  να  ψηλώσω  εγώ , που  δεν έχω τη διάθεση να ασχοληθώ πια μαζί τους, έχω αφήσει τον μεγενθυτικό   φακό  που χρειάζεσαι  πια για να τους δείς ,στην άκρη. Η ματαιοδοξία και η ηδονή του να ακούγεται το όνομα μας, να μας χειροκροτάνε ακόμα και για ψέματα, ή να χαϊδεύουν τα αυτιά μας, έκαναν έναν κενό  και κακό άνθρωπο   από φούσκα,...απόστημα..που έσκασε και μόλυνε και γύρω υγιείς ιστούς.

Ακούσαμε παράλληλα και για έναν άθλο...αμφιβόλου αξιοπιστίας , Είπε μια παλιά αθλήτρια  οτι τον έκανε και το δεχθήκαμε επειδή το είπε. Κανείς δεν εξέτασε το αν ή το πώς. Το είπανε στα κανάλια...σε εφημερίδες...χωρίς όμως επίσημους μάρτυρες και με πολλά κενά στην όλη ιστορία.  Μέχρι και για στοίχημα με τον θάνατο διαβάσαμε..... Πολλοί το χειροκρότησαν..πολλοί  όμως έσκασαν  και στα γέλια...

Δυστυχώς υπάρχουν και αυτά.

Από την άλλη , άλλοι  άνθρωποι σπουδαίοι..μεγάλοι στα δικά μου μάτια αν δεν διατήρησαν  έστω την εικόνα τους , έγιναν ακόμα πιο μεγάλοι, πιο σπουδαίοι μέσα από τη σεμνότητα τους και τα επιτεύγματα τους ,τη προσέγγιση τους  δίνοντας σε μένα και σε άλλους φαντάζομαι, παραδείγματα έμπνευσης ή συμπεριφοράς.

Αφήνω πίσω το 2010 με πολλές και έντονες στιγμές και  αναμνήσεις στα δρομικά μου και τα έξω από αυτά. Για το 2011 όπως έγραψα και αλλού θέλω να είμαι πιο εγκρατής , να μην επηρεάζομαι από ασήμαντους και μικρότητες, θέλω τα καλύτερα για τους ανθρώπους μου, θέλω ό,τι αγαπώ να λάμπει. Να είμαι γερός, να με χαίρονται, να χαίρομαι.. να δίνω και να απολαμβάνω..Να βλέπω γέλια...δάκρυα χαράς...να συνεχίσουν να υπάρχουν οι άνθρωποι μου δίπλα μου, να υπάρχω και εγώ γι  αυτούς..

Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα.

Το 2011 ξεκίνησε...αρχίστε τη κούρσα  σας ..προσεκτικά.