Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Τελικά, βγάζεις τίποτα απο το τρέξιμο;


Πώς γίνεται σε όλα μα όλα τα πράγματα να μπαίνει και το χρήμα μέσα δεν μπορώ να το καταλάβω.

Είμαι λοιπόν κι εγώ σαν όλους που αγαπάμε το τρέξιμο, τρέχω μόνος μου σε πάρκα, τρέχω σε αγώνες , μία αγάπη που δεν μπορεί να την καταλάβει αυτός που απο μόνος του έχει υψώσει τείχη απέναντι σε κάθε μορφή άσκησης. Στη δουλεία μου, στην οικογένεια μου, στις παρέες μου, ξέρουν οτι τρέχω... οτι τρέχω πολύ. Αυτοι που με γνωρίζουν σιγά σιγά το μαθαίνουν κι αυτοί.

Κάποιοι λοιπόν ρωτάνε γι αυτό, οι περιγραφές μου προσεκτικές και μετρημένες να μη φανώ ο επιδειξίας ή ο γραφικός και εκεί έρχεται η ερώτηση... "Βγάζεις τίποτα απο αυτό;"

Τώρα τι του λές; Έχω τρέξει σε μικρούς και μεγάλους αγώνες σχεδόν σε όλη την ελλάδα με τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής δικά μου. Τα έξοδα για τον εξοπλισμό, ρουχα παπουτσια, διατροφη παντα δικα μου. Χορηγοί και τέτοια δεν παίζουν. Την υγεία μας να έχουμε για να δουλεύουμε οπως λένε..
Ο χρόνος περιορισμένος το ίδιο για όλους μας. Ακομή και κατευθείαν απο νυχτέρια στη δουλεία έχει τύχει να πάω να τρέξω σε αγώνες. Τι να πεις, να γίνεις γραφικος ή να κανεις επίδειξη; Δεν ειναι για μένα αυτα.. οπότε δε λέω τίποτα και ας ακούω κι εγώ συχνά το "run forest run" που κατά καιρούς, σχεδόν όλοι έχουμε ακούσει απο "άσχετους".

Τη διευκρίνηση την έχω κάνει και σε άλλες αναρτήσεις, όλο αυτό είναι το χόμπυ μου.Αν μέσα απο αυτό το χόμπυ έρχεται καμία καλή επίδοση, καλώς να έρθει. Αν όχι δε πειράζει, καλά να είμαστε, αυτό έχει σημασία. Πάντα κάποιος άλλος θα είναι λίγο ή πολύ πιο γρήγορος απο εμάς και πάντα θα υπάρχει κάποιος πολύ ή λιγο πιο αργός.

Κανείς δε με υποχρέωνει να το κάνω, κανείς δεν μου επιβάλλει τίς επιλογές μου πάνω στο χόμπυ αυτό.Έτσι δε ζητάω τα ρέστα απο κανέναν , αλλα και η κριτική αυτή μερικές φορές με ενοχλεί. Εντάξει , αν είναι απο κάποιον που είναι λίγο πιο έξω απο όλα αυτά τι να κάνεις.


Στο δια ταύτα λοιπόν. Αν βγάζω τίποτα απο το τρέξιμο..
Αυτά που βγάζω ,που κερδίζω τρέχοντας, όχι μόνο εγώ άλλα και όλοι όσοι είμαστε στη φιλοσοφία που περιέγραψα πιο πάνω, είναι πράγματα ανεκτίμητα.Και είναι τόσα πολλά που σίγουρα δεν μπορώ να τα απαριθμίσω.
Η εκτόνωση μου, όλα τα αρνητικά συναισθήματα που αφήνω πίσω μου με κάθε ένα βήμα τρέχοντας , οι ώρες που μένω μόνος μου με τον εαυτό μου σε προπόνηση αλλα και αγώνες, εκει που κάνω την περισυλλογή μου, που μαθαίνω να σέβομαι τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους.Η προσωπική ικανοποίηση όταν βρίσκω τα όρια μου και ακόμα πιο πολύ όταν τα ξεπερνάω προς το καλύτερο, ειναι πράγματα ανεκτίμητα. Το ρίγος συγκίνησης σε έναν τερματισμό σε κάποιον σημαντικό αγώνα , το δάκρυ... οχι μόνο ανεκτίμητα αλλα και απερίγραπτα στον βαθμο που τα νιώθω.

Το χαμόγελο..
Το χαμόγελο το δικό μου, αλλα πιο πολύ το χαμόγελο των ανθρώπων μου που με καμαρώνουν σε έναν τερματισμό, η αγκαλιά τους το φιλί τους... ανεκτίμητα.

Μετάλλια και κύπελλα έχω κι εγώ μερικά.. σε ενα ράφι στο σπίτι μου για την ικανοποίηση της δικιάς μου ματαιοδοξίας ..

Στα παραπάνω απο αυτό όμως... βάζεις τιμή; Μπορείς να τα κοστολογίσεις;
Αυτά βγάζω απο το τρέξιμο και ακόμα περισσότερα. Και όχι μόνο εγώ...
.

2 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Βγάζει τίποτα κανείς με το να ζει απλώς τη ζωή του, με το να απολαμβάνει το χρόνο του, να χαίρεται την ανάσα του, να διαλογίζεται πάνω στους χτύπους της καρδιάς του;Βγάζει κανείς τίποτα με το να υπάρχει;Πανάρχαιο το ερώτημα και έχει απασχολήσει πολλούς διανοητές."Να έχεις η να είσαι;" αναρωτιόταν ο Έριχ Φρόμ..Να είσαι χωρίς δεύτερη σκέψη τρεχαλάκι, να είσαι..Καλή σου μέρα

Margo είπε...

Μακάρι ο αθλητές, και οι επαγγελματίες, να είχαν την ίδια φιλοσοφία και όλος ο κόσμος δηλαδή. Μπράβο Τρεχαλάκη μου και ακόμη κι αν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ανδόμυχα το παίρνουν το μύνημα.