Δεκαπέντε βδομάδες πάνω κάτω μέχρι τον αγώνα για τον οποίο ετοιμάζονται εδώ οι περισσότεροι ερασιτέχνες και μή, δρομείς. Το ραντεβού κάθε δεύτερη κυριακή του νοεμβρίου, για το κορυφαίο δρομικό γεγονός , τον μαραθώνιο της Αθήνας, την κλασική διαδρομή ή αλλιώς σκέτο , την "κλασική".
Παρόλο που είμαστε ακόμα στη μέση του καλοκαιριού ήδη ο αγώνας της χρονιάς για τους περισσότερους, φαίνεται να πλησιάζει απο μακρυά. Άρχισαν σιγά σιγά οι συζητήσεις για τον κύκλο προπονήσεων του καθένα, τους στόχους , για παπούτσια,για προγράμματα προπόνησης, πόσο διαρκεί η προετοιμασία, καινούργια κόλπα, καινούργιες τακτικές. Ακόμα και τα πειράγματα πάνω σε αυτά, έχουν και αυτά ξεκινήσει.
Τα συζητάω κι εγώ στο πάρκο ή στο στάδιο και διαβάζω τέτοιες συζητήσεις στα φόρουμ στο ίντερνετ που όσο πλησιάζει ο καιρός τείνουν να γίνονται το μοναδικό θέμα της κουβέντας.
'Αλλοι ακόμα στις διακοπές , ρίχνουν ένα τρεξιματάκι που και που, με σκοπό όταν επιστρέψουν να αφοσιωθούν κατα κάποιο τρόπο στις προπονήσεις τους για τον νοέμβρη. Άλλοι δεν έχουν φύγει ακόμα έχοντας όμως στο νου να τρέχουν λίγο και στις διακοπές τους και άλλοι έχοντας ήδη επιστρέψει βρίσκονται ήδη στη φάση της ήπιας προσαρμογής στο προπονητικό τους πλάνο ή τελος πάντων ετοιμάζεται ο καθένας με τον τρόπο που νομίζει , για την κλασική.
Ο μαραθώνιος πλέον συζητιέται, μελετάται, είναι θέμα εργασιών και συνεδρίων όχι απλά σαν ένας αγώνας 42 χιλιομέτρων, αλλά σαν ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο , λαμβάνοντας υπόψιν τα εκατομύρια των δρομέων στο σύνολο τους που ξεχύνονται στους δρόμους στους μαραθωνίους ανα τον κόσμο.
Αυτό που γοητεύει εμένα είναι οτι μετά τους ακριβοπληρωμένους νικητές σε κάθε αγώνα , οι πρωταγωνιστές είναι οι χιλιάδες δρομείς που τους ακολουθούν , που ο κάθε ένας με την δική του ιστορία το δικό του υπόβαθρο γίνεται για τον εαυτό του (το κρατάω μέχρι εδώ προς το παρόν) ο ήρωας της ημέρας.
"Be the hero of the day" ηταν ένα απο τα συνθήματα σε έναν αγώνα στο εξωτερικό που είχα πάρει μέρος που παρόλο που είχα τρέξει και άλλους μαραθωνιούς πριν , εκεί συνειδητοποίησα αυτό που περιγράφω παραπάνω.
Οι λόγοι που τρέχει κάποιος έναν μαραθώνιο είναι σχεδόν όσοι και οι δρομείς πάνω στον αγώνα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι πως τους αρέσει και το κάνουν. Οι στόχοι και οι φιλοδοξίες ποικίλουν. Πρώτος στόχος ο τερματισμός.. Για τους πιο έμπειρους ,στόχος μια καλύτερη επίδοση ή η διατήρηση στις προηγούμενες καλύτερες τους επιδόσεις. Για τους αθλητές που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό , μια θέση στο βάθρο ή την εξάδα. Για τους επαγγελματίες δρομείς , ακόμα δεν έχουμε τέτοιο επάγγελμα εδώ, η θέση και το χρήμα. Η δόξα ακολουθεί ανάλογα με το επίτευγμα του καθένα. Απο τους κύκλους της οικογένειας για τον χομπύστα που τερμάτισε για πρώτη φορά , μέχρι τα συμβόλαια και τις φωτογραφήσεις για τον επαγγελματία που κατόρθωσε άλλη μια νίκη.
'Αλλοι πάλι απλά " κατεβαίνουν " στον αγώνα. Έτσι . Μπορεί να ασχολούνται κυρίως με άλλα αθλήματα , ορεινό τρέξιμο, υπεραποστάσεις , ποδήλατο ,τρίαθλο.. και άλλα τέλος πάντων που εκεί εστιάζουν το αγωνιστικό τους ενδιαφέρον και κατεβαίνουν στον αγώνα για άλλους λόγους να τον απολάυσουν σαν γιορτή , τρέχοντας στο πλήθος. Υπάρχει κόσμος που πράγματικα τρέχει με σκοπό να απολάυσει την ατμόσφαιρα του αγώνα. Δε πα να γράψει το ρολόι στο τέρμα οτι θέλει..
Προσωπικά για φέτος ήδη έχω τρέξει τον αγώνα τον οποίο είχα σαν στόχο , παρόλα αυτά φιλοδοξία μου είναι να μην έχω πολύ μεγάλη απόκλιση απο προηγούμενες χρονιές μου πάνω στην κλασική.
Σημασία έχει που το απολαμβάνουμε και έτσι πρέπει να μείνει, που νιώθουμε όμορφα μέσα απο τις προπονήσεις μας κάθε μέρα, την γλυκιά κούραση της προετοιμασίας , την συναναστροφή με άλλους ανθρώπους με την ίδια αγάπη για το τρέξιμο,την δίεξοδο ή την κοινωνικοποίηση που προσφέρει όλο αυτό, το χαμόγελο την ικανοποίησης και το δάκρυ της συγκίνησης όταν μετά απο όλα αυτά φοράς στον λαιμό σου το μετάλιο μέσα στο καλλιμάρμαρο.
Καλή προετοιμασία σε όλους, να είμαστε γεροί πάνω απ όλα και όλα έρχονται.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου