Χτες το απόγευμα βγήκε και το αποχαιρετιστήριο τρέξιμο για το 2009 παρέα με φίλους δρομείς του πάρκου που βγάζουμε απο τον κύριο όγκο των προπονήσεων μας μέχρι τα πιο αστεία χαλαρά τρεξίματα μας... Η συνέχεια για τη δρομική παρέα μετά τη προπόνηση δόθηκε αργότερα το βράδυ σε κάποιο συνόικιακό ταβερνάκι .. με κουβέντα σχετική και άσχετη με τα δρομικά.. μεζέδες , πολύ κρασί η να το πώ αλλιώς ποοοολύ κρασί και όλα όσα συνοδεύουν τέτοιες εξόδους...
Σήμερα η ανάρτηση μου έχει απογραφικό χαρακτήρα για τη χρονιά που πέρασε αλλα και βήμα για να δώσω της ευχές μου σε φίλους που γνωρίζουν την ύπαρξη του μπλόγκ και σε όλους τους επισκέπτες και αναγνώστες που άλλο έναν χρόνο μοιράστηκα μαζί σας σκέψεις βιώματα και συναισθήματα..
Αν πώ οτι το 2009 δεν ήταν η χρονιά μου θα πώ ψέματα.. Παρόλο που στην επικεφαλίδα γράφω 2009 χιλιόμετρα , είναι βέβαιο οτι οι σόλες των παπουτσιών μου και φέτος πέρασαν κατα πάρα πολύ αυτό το νούμερο..
Αγωνιστικά με κάποιες εξαιρέσεις δεν είχα απόκλιση απο τις προηγούμενες χρονιές. Όμως φέτος.. ότι έβαλα σαν στόχο κατάφερα και το πέτυχα.. Μια αξιοπρέπή εμφάνιση σε αγώνα 24 ωρών.. να τρέξω πιο πολλά απο 200 χιλιόμετρα σε έναν αγώνα... να τερματίσω εναν μαραθώνιο γεμάτος απο ικανοποίηση όχι για τον χρόνο που έφερα αλλα για αυτούς που με περιμένανε στο στάδιο.
Απέκτησα μεγάλες εμπειρίες συνοδεύοντας τον φίλο μου τον Στέργιο σε αγώνες για αθλητές με προβλήματα όρασης , έμαθα απο εκείνον όπως ακόμα μαθαίνω πράγματα που σε οφελούν όχι μόνο σαν αθλητή αλλά σφαιρικά σαν προσωπικότητα. Τον χειροκρότησα σε επιτυχίες του τόσο σε πανελλήνιο όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Χειροκρότησα φίλους μου. Επιτυχίες τους. Καμάρωσα για αυτούς . Την επιτυχία του άλλου δεν την ζηλεύεις, την καμαρώνεις. Πόσο μάλλον αν είναι φίλος σου. Δυστυχώς ειναι πολλοί αυτοί που ζηλεύουν.
Η μεγάλη είδηση της χρονιάς ήταν η έλευση της κόρης μου. Απο έμβρυο ακόμα , η σκέψη της τονωτική ένεση σε πολύ δύσκολους αγώνες , εμψυχωτής μαζί με τη Μαρία. 3 μήνων τώρα και όλοι τη γνωρίζουν είτε απο αναφορές μου σε εκείνη είτε απο φωτογραφιές είτε απο τη φυσική της παρουσία σε δρομικές εκδηλώσεις.. Με φωτογραφία απο το πρώτο υπερηχογράφημα τυπωμένη στο μπλουζάκι μου, πάνω σε πολύωρο αγώνα έκανα γνωστό στους φίλους μου οτι θα γινόμουν σύντομα μπαμπάς... και έγινα και άλλαξε η ζωή μου, οι προταιρεότητες και ο τρόπος που κοιτάζω τα πράγματα.
Άλλη μια χρονιά γνώρισα νέα πρόσωπα, νέους φίλους και αναθεωρήσα τη γνώμη μου η την εκτίμηση μου για άλλα πρόσωπα και καταστάσεις. Η χρονιά για τα δρομικά για μένα κλείνει αφήνοντας μου όμως μια πικρία . Έχω απογοητευτεί απο ανθρώπους δήθεν προοδευτικούς , δήθεν καινοτόμους που πέρα απο τα μικροσυμφέροντα τους δεν ασχολούνται με τίποτα παραπέρα που θα οφελούσε αυτό που κι εγώ κάνω που κι εγώ αγαπώ. Υπάρχουν και κάποιοι που πράγματι παράγουν έργο.. όμως τι να το κάνεις... Εδώ είναι πολλά.. τα αφήνω πίσω και αυτά στο 2009 που φεύγει.. Κάπου ειχα γράψει το " ..κι επειτα ειπα να κοιτάω το σπίτι μου και τη δουλειά μου μονάχα" , και αυτό θα κάνω απο δω και πέρα. Το έχω νιώσει πολλές φορές. Όταν έτρεχα στο πάρκο και δεν ήξερα απο αγώνες και τέτοια ήμουν ο καλύτερος του χωριού.
Φέτος άλλαξα σύλλογο άπο την Αθήνα σε κάποιον σύλλογο της περιφέρειας που γνωρίζω προσωπικά άνθρωπους που ασχολούνται με τα νέα παιδιά και τον στίβο, εναν σύλλογο που σαν δρομέας δεν έχω να προσφέρω τίποτα παραπάνω απο άλλη μια παρουσία στη δύναμη του και απο τον οποίο δεν έχω φυσικά και καμία αξίωση πέρα απο το να είμαι ελευθερος για τις αγωνιστικές μου επιλογές.
Η ώρα περνάει και σίγουρα μπορώ να γράψω και άλλα και άλλα για τη χρονιά που φεύγει.
Δέν εχει όμως νόημα τώρα..
Τώρα για μένα έχει νόημα να δώσω τις αληθινές ευχές μου σε όλους όσους όλο το χρόνο που πέρασε κάνατε που και που απο ένα κλίκ στο ποντίκι σας για να διαβάσετε αυτά που έγραφα κάθε φορά..
Σας ευχαριστώ, να είστε όλοι πάντα καλά και εύχομαι σε όλους σας μια καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία πάνω απο όλα.
Υ.Γ.
Το 2οο9 φεύγει και μου αφήνει το αναπάντητο ερώτημα.. Γιατί όταν νυστάζουν τα μωρά αρνούνται να κοιμηθούν και μουρμουράνε και δεν ξέρουν τί θέλουν;
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Σήμερα η ανάρτηση μου έχει απογραφικό χαρακτήρα για τη χρονιά που πέρασε αλλα και βήμα για να δώσω της ευχές μου σε φίλους που γνωρίζουν την ύπαρξη του μπλόγκ και σε όλους τους επισκέπτες και αναγνώστες που άλλο έναν χρόνο μοιράστηκα μαζί σας σκέψεις βιώματα και συναισθήματα..
Αν πώ οτι το 2009 δεν ήταν η χρονιά μου θα πώ ψέματα.. Παρόλο που στην επικεφαλίδα γράφω 2009 χιλιόμετρα , είναι βέβαιο οτι οι σόλες των παπουτσιών μου και φέτος πέρασαν κατα πάρα πολύ αυτό το νούμερο..
Αγωνιστικά με κάποιες εξαιρέσεις δεν είχα απόκλιση απο τις προηγούμενες χρονιές. Όμως φέτος.. ότι έβαλα σαν στόχο κατάφερα και το πέτυχα.. Μια αξιοπρέπή εμφάνιση σε αγώνα 24 ωρών.. να τρέξω πιο πολλά απο 200 χιλιόμετρα σε έναν αγώνα... να τερματίσω εναν μαραθώνιο γεμάτος απο ικανοποίηση όχι για τον χρόνο που έφερα αλλα για αυτούς που με περιμένανε στο στάδιο.
Απέκτησα μεγάλες εμπειρίες συνοδεύοντας τον φίλο μου τον Στέργιο σε αγώνες για αθλητές με προβλήματα όρασης , έμαθα απο εκείνον όπως ακόμα μαθαίνω πράγματα που σε οφελούν όχι μόνο σαν αθλητή αλλά σφαιρικά σαν προσωπικότητα. Τον χειροκρότησα σε επιτυχίες του τόσο σε πανελλήνιο όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Χειροκρότησα φίλους μου. Επιτυχίες τους. Καμάρωσα για αυτούς . Την επιτυχία του άλλου δεν την ζηλεύεις, την καμαρώνεις. Πόσο μάλλον αν είναι φίλος σου. Δυστυχώς ειναι πολλοί αυτοί που ζηλεύουν.
Η μεγάλη είδηση της χρονιάς ήταν η έλευση της κόρης μου. Απο έμβρυο ακόμα , η σκέψη της τονωτική ένεση σε πολύ δύσκολους αγώνες , εμψυχωτής μαζί με τη Μαρία. 3 μήνων τώρα και όλοι τη γνωρίζουν είτε απο αναφορές μου σε εκείνη είτε απο φωτογραφιές είτε απο τη φυσική της παρουσία σε δρομικές εκδηλώσεις.. Με φωτογραφία απο το πρώτο υπερηχογράφημα τυπωμένη στο μπλουζάκι μου, πάνω σε πολύωρο αγώνα έκανα γνωστό στους φίλους μου οτι θα γινόμουν σύντομα μπαμπάς... και έγινα και άλλαξε η ζωή μου, οι προταιρεότητες και ο τρόπος που κοιτάζω τα πράγματα.
Άλλη μια χρονιά γνώρισα νέα πρόσωπα, νέους φίλους και αναθεωρήσα τη γνώμη μου η την εκτίμηση μου για άλλα πρόσωπα και καταστάσεις. Η χρονιά για τα δρομικά για μένα κλείνει αφήνοντας μου όμως μια πικρία . Έχω απογοητευτεί απο ανθρώπους δήθεν προοδευτικούς , δήθεν καινοτόμους που πέρα απο τα μικροσυμφέροντα τους δεν ασχολούνται με τίποτα παραπέρα που θα οφελούσε αυτό που κι εγώ κάνω που κι εγώ αγαπώ. Υπάρχουν και κάποιοι που πράγματι παράγουν έργο.. όμως τι να το κάνεις... Εδώ είναι πολλά.. τα αφήνω πίσω και αυτά στο 2009 που φεύγει.. Κάπου ειχα γράψει το " ..κι επειτα ειπα να κοιτάω το σπίτι μου και τη δουλειά μου μονάχα" , και αυτό θα κάνω απο δω και πέρα. Το έχω νιώσει πολλές φορές. Όταν έτρεχα στο πάρκο και δεν ήξερα απο αγώνες και τέτοια ήμουν ο καλύτερος του χωριού.
Φέτος άλλαξα σύλλογο άπο την Αθήνα σε κάποιον σύλλογο της περιφέρειας που γνωρίζω προσωπικά άνθρωπους που ασχολούνται με τα νέα παιδιά και τον στίβο, εναν σύλλογο που σαν δρομέας δεν έχω να προσφέρω τίποτα παραπάνω απο άλλη μια παρουσία στη δύναμη του και απο τον οποίο δεν έχω φυσικά και καμία αξίωση πέρα απο το να είμαι ελευθερος για τις αγωνιστικές μου επιλογές.
Η ώρα περνάει και σίγουρα μπορώ να γράψω και άλλα και άλλα για τη χρονιά που φεύγει.
Δέν εχει όμως νόημα τώρα..
Τώρα για μένα έχει νόημα να δώσω τις αληθινές ευχές μου σε όλους όσους όλο το χρόνο που πέρασε κάνατε που και που απο ένα κλίκ στο ποντίκι σας για να διαβάσετε αυτά που έγραφα κάθε φορά..
Σας ευχαριστώ, να είστε όλοι πάντα καλά και εύχομαι σε όλους σας μια καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία πάνω απο όλα.
Υ.Γ.
Το 2οο9 φεύγει και μου αφήνει το αναπάντητο ερώτημα.. Γιατί όταν νυστάζουν τα μωρά αρνούνται να κοιμηθούν και μουρμουράνε και δεν ξέρουν τί θέλουν;
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
2 σχόλια:
Καλή χρονιά ας είναι και η επόμενη και ακόμη καλύτερη, με τη μικρούλα σου να μεγαλώνει (και του χρόνου θα μουρμουράει όταν θέλει να κοιμηθεί:) με πολλά χιλιόμετρα στο ενεργητικό σου, όμορφες στιγμές με τους συναγωνιστές σου, με τους ανθρώπους που μοιράζεσαι τη κάθε μέρα.. υγεία και χαρά στο σπιτικό σου!
Καλη χρονια Μargo , και παλι σου ευχομαι τα καλυτερα για σενα και ολους οσους αγαπας ..
Σου ευχομαι ακομα πιο δημιουργικη χρονια..
Δημοσίευση σχολίου