Περι μαντζουνιών ο λόγος...

Ποιός δε θυμάται τη σουπερμαντολίνη που έπινε ο Βουτσάς στην ασπρόμαυρη ελληνική ταινία και ένιωθε αήττητος και δυνατός και μάγκας και γινόταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής και ..και ...

Και όλα αυτά βέβαια στο μυαλό του γιατί τα φιλαράκια του, στην ουσία του δίνανε να πιεί απλές ασπιρίνες ή μέντες , κάνοντας τον να πιστεύει οτι πίνει το μαγικό χάπι. Αυτό το "κάνοντας τον να πιστεύει... " είναι η φράση κλειδί για το θετικό αποτέλεσμα της σουπερμαντολίνης που με μια λέξη και ξενικό όρο αποκαλείται φαινόμενο placebo. Φάρμακα placebo χρησιμοποίουνται και στη σύγχρονη ιατρική ποντάροντας στο κομμάτι που η κατάσταση του ασθενή βελτιώνεται επειδή ο ίδιος πιστεύει οτι το φάρμακο θα τον κάνει καλά.

Για να μη μείνω στα ιατρικά που είναι αλλονών χωράφια , αναφέρω χαρακτηριστικά και άλλους "ήρωες" που εξαρτώνται ψυχολογικά απο το μαντζούνι τους ή κατι παρεμφερές με αυτό , για να πάω παρακάτω. Ο Ποπάυ δεν πλακώνει κανέναν στο ξύλο χωρίς σπανάκι, οι Γαλάτες δεν νικάνε τους Ρωμαίους χωρίς το μαγικό φίλτρο του δρυίδη Πανοραμίξ και ο σούπερ Γκούφη δεν σώζει κανέναν στο Μίκυ Σίτυ αν δεν έχει φάει τα σούπερ φυστίκια που καλλιεργεί στην αυλή του.

Έτσι υπάρχουν και δρομείς που έχουν τη μυστική συνταγή για μια καλύτερη επίδοση, πιο γρήγορους χρόνους , για να μη νιώθουν πόνο και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος σχετικό με το τρέξιμο. Όχι μόνο στο τρέξιμο , παντού υπάρχουν..

Υπάρχουν δε και οι επιτήδειοι που εκμεταλεύονται την αφέλεια και τη λαχτάρα του ελαφρόμυαλου αθλητή για σουπερμαντολίνη και για το μαγικο χαπι, και του πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και συχνά αυτά τα "φύκια" .. γίνονται ανάρπαστα και μόδα με μια φήμη να διαδίδεται απο στόμα σε στόμα... μέχρι να βρεθεί κάποιος και να πεί.. "όπα ρε σεις , πάτε καλά;"

Έχω συναντήσει κατα καιρούς είτε αθλούμενους που "το δουλέυουν" το μαντζούνι , είτε τους ίδιους τους επιτήδιους που το προωθούν. Ματζούνια απο Ταιτή όπως μου έδειχνε κάποιος χτες που τυχαία γνωριστήκαμε , ματζούνια απο Κορέα, το κρυφό μυστικό του τάδε, η ανακάλυψη του δείνα και πάει λέγοντας...

Δε λέω μαντζούνια τα σκεύασματα ή προϊόντα που πραγματικά χρειάζεται ο αθλητής , βιταμίνες , ηλεκτρολύτες κτλ ( αν κι εδώ σηκώνει συζήτηση, πότε πώς γιατί και απο που ) , αλλά να μου πλασάρει ο άλλος ενα αναψυκτικό και να μου λέει οτι το χρησιμοποιούν αθλητές , οτι παράλληλα θεραπέυει ανίατες ασθένειες, και ένα σωρό άλλα κουλά , ε είναι λίγο τραβηγμένο.

Ο αθλητής πρέπει να δοκιμάζει τί είναι αυτό που ταιρίαζει επάνω του, για παράδειγμα ακόμα και η γεύση απο ενα ισοτονικό ποτό μπορεί να μην είναι αρεστή σε αυτόν αλλα να ξετρελαίνει έναν φίλο του, να έχει μια επιστημονική βάση και εξήγηση η επιλογή του και να μην εναποθέτει όλη του τη προδοκία για το καλύτερο αποτέλεσμα μόνο σε κάτι που συχνά είναι ψεύτικο. Πάντως έχουν δίκιο αυτοί που λένε οτι αν δε βρέξεις σορτσάκι και δεν πονέσεις δε βελτιώνεσαι. Πόσο μάλλον στο δικό μας το επίπεδο , μεταξύ αθλητών και αθλουμένων.

Άν δεν ήταν τα μαντζούνια και η αυθυποβολή των placebo ποτέ ο Ποπάυ δεν θα πλάκωνε τον Βρούτο στις σφαλιάρες για τα μάτια της κοκαλιάρας Όλιβ, ποτέ δεν θα πέταγε ο Γκούφη όσες φυστικιές και να έτρωγε και ποτέ δεν θα φωνάζανε στον Βουτσά την ώρα που έδινε ρέστα σαν ποδοσφαιριστής σε εκείνη τη ταινία, το σύνθημα " Πυ- πυ- πυραυλος!!!"

Επειδή όμως δε ζούμε σε κόμιξ και δε πρωταγωνιστούμε σε χαριτωμένες κωμωδίες, ανοιχτά τα μάτια , καλές προπονήσεις και ο Πυ - Πυ - Πύραυλος φεύγει μόνος του.

Σημείωση :Εδω αναφέρομαι στο φύκι που έλεγα πιο πάνω που πουλάει ο άλλος για μεταξωτή κορδέλα στη ψυχογενή εξάρτηση πάνω στον αγώνα απο αυτό και δεν αγγίζω καν το άλλο άκρο, την ντόπα αυτή καθεαυτή.