Πολύς λόγος γίνεται για την προετοιμασία , την τακτική , την επίδοση στον μαραθώνιο και φυσικά πρέπει να γίνεται, αλλά έχει ενδιαφέρον και η αναφορά στην επόμενη μέρα.
Οι διοργανωτές του μαραθωνίου του Λονδίνου έχουν "ανεβάσει" ένα διαφημιστικό σποτάκι σχετικά με την επόμενη μέρα που δεν απέχει πολύ απο την πραγματικότητα, τουλάχιστον σε άλλες χώρες που υπάρχει αθλητική παιδεία και κουλτούρα και όχι τόσο στην Αθήνα που η αναφορά στο γεγονός αυτό περιορίζεται στην ταλαιπωρία των οδηγών επειδή έκλεισε ένας δρόμος για 6 ώρες.
Εδώ και η διαφήμηση για την οποία ο λόγος:
Είχα την τύχη πριν λίγους μήνες να πάρω μέρος σε μεγάλο μαραθώνιο του εξωτερικού και περπατώντας στον δρόμο την επόμενη μέρα αντίκρισα μια εικόνα σαν αυτή στο βίντεο πιο πάνω. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, στις καθημερινές τους δραστηριότητες, με εμφανή τα σημάδια οτι την προηγούμενη μέρα είχανε τρέξει 42 χιλιόμετρα. Μου έκαναν εντύπωση κυρίες με περιποιημένη εμφάνιση και ρούχα όπου στην εικόνα έκανε την αντίθεση το ζευγάρι με τα αθλητικά παπούτσια. Ίσως επειδή είναι πιο άνετα απο τη γόβα με το τακούνι.Γόβα δεν έχω βάλει ποτέ αλλα φαντάζομαι έτσι είναι.
Είχα την τύχη πριν λίγους μήνες να πάρω μέρος σε μεγάλο μαραθώνιο του εξωτερικού και περπατώντας στον δρόμο την επόμενη μέρα αντίκρισα μια εικόνα σαν αυτή στο βίντεο πιο πάνω. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, στις καθημερινές τους δραστηριότητες, με εμφανή τα σημάδια οτι την προηγούμενη μέρα είχανε τρέξει 42 χιλιόμετρα. Μου έκαναν εντύπωση κυρίες με περιποιημένη εμφάνιση και ρούχα όπου στην εικόνα έκανε την αντίθεση το ζευγάρι με τα αθλητικά παπούτσια. Ίσως επειδή είναι πιο άνετα απο τη γόβα με το τακούνι.Γόβα δεν έχω βάλει ποτέ αλλα φαντάζομαι έτσι είναι.
Κύριοι κοστουμαρισμένοι, περπατούσαν στον δρόμο με το αστείο περπάτημα που σου αφήνει ο πόνος και το κάψιμο στα πόδια μετά απο μια τέτοια προσπάθεια. Ακόμα και πιο μεγάλης ηλικίας άνθρωποι που έβλεπες στο μάτια τους τη νιότη που σου δίνει η άθληση και η προσωπική ικανοποίηση οτι τερμάτισες έναν μαραθώνιο. Βέβαια άλλο 3 χιλιάδες δρομείς άλλο είκοσι χιλιάδες. Είναι όμως και θέμα αθλητικής παιδείας.Στην Αθήνα λές για παράδειγμα έτρεξα χτές στον μαραθώνιο και δεν αποκλείεται να ακούσεις, " α, ναι; και απο που ξεκινάτε;"
'Οπως και να έχει, όσοι έχουν τρέξει έναν μαραθώνιο έχουν νιώσει το ρίγος και την συγκίνηση του τερματισμού, έχουν νιώσει έστω μια φορά αυτό το "κλείδωμα " στις αρθρώσεις ,μικρούς πόνους σε σημεία του κορμιού τους που δεν φανταζόντουσαν οτι θα πιανόντουσαν, έχουν δεί ένα μελανιασμένο νύχι, έχουν σκάσει μια φουσκάλα σε κάποιο δάκτυλο του ποδιού και άλλα πολλά. Έστω μία φορά..
Ποιός θέλει να περπατάει σαν πάπια ή να μην μπορεί να φορέσει μόνος του τις κάλτσες του , έτσι στα καλά καθούμενα; Μάλλον κανείς. Όμως την άλλη μέρα απο τον προσωπικό σου άθλο αυτά δε σε απασχολούν καθόλου. Ίσα ίσα , χαίρεσαι , απολαμβάνεις, ξαναζείς στο μυαλό σου στιγμές απο την διαδρομή ξανανιώθεις το ρίγος του τερματισμού, καμαρώνεις για σένα. Γελάς μέσα σου, μπορεί και να δακρύσεις πάλι. Εξαρτάται απο τον βαθμό που το βίωσες.
Μπορεί να πονάνε το πόδια μου όταν κατεβαίνω τις σκάλες στη γειτονιά για να βγώ στον δρόμο, μπορεί να νιώθω το βλέμμα του άλλου να με κοιτάει με απορία που περπατάω σαν να με δείρανε, αλλά εκείνη τη στιγμή δε με απασχολεί καθόλου.Εκείνη τι στιγμή θυμάμαι πού ήμουν την προηγούμενη μέρα.Και στην τελική είμαι περίφανος που έτρεξα έναν ακόμα μαραθώνιο.Τα συναισθήματα λοιπόν πολλά, όλα σχεδόν έντονα, όλα σχεδόν όμορφα. Σημείωση: Μιλάμε για όταν δε σε ενδιαφέρει και τόσο η επίδοση σου αλλα οταν ο τερματισμός είναι απο μόνος του στόχος και ο αγώνας μια εμπειρία.Εντάξει και τον χρόνο στο μυαλό μας τον εχούμε. Άν έχεις όμως συγκεκριμένους στόχους και για κάποιον λόγο αυτοί απομακρυνθούν ή χαθούν στον αγώνα πιθανόν και τα συναισθήματα να αλλάξουν.
Η επόμενη μέρα απο τον μαραθώνιο είναι και αυτή μια απο τις ωραίες μέρες του πακέτου που περιλαμβάνει ο αγώνας. Ακόμα και αν μείνεις μέσα στο σπίτι . Το μυαλό είναι αλλού...
