Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Για μια θέση στη γενική.... και μια θέση στο βάθρο


"Κοίτα να δεις. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα να χάσω τη τρίτη (!) θέση". Μου είπε περιχαρής και υπερήφανος κάποιος γνωστός μου από το τρέξιμο όταν τον ρώτησα τις εντυπώσεις του από τον αγώνα..
Αυτή η απάντηση απλώς ενόχλησε τα αυτιά μου και τίποτα παραπάνω. Σε εκείνον τον αγώνα οι συμμετοχές ήταν πολύ λίγες και η τρίτη θέση για αυτόν ήταν δεδομένη. Δεν υπερέβαλε εαυτόν, δεν έκανε κάτι περισσότερο από αυτό που θα έκανε έτσι και αλλιώς.

Υπήρχε ένας πολύ καλός αθλητής , ένας έτσι κι έτσι και από κει και πέρα οι υπόλοιποι. Κυρίως άπειροι σε τέτοιους αγώνες που απλά δοκίμαζαν την τύχη τους, ανάμεσα τους και ο φίλος μας που όμως από τις πρώτες ώρες ξεχώρισε από τους υπόλοιπους ως προς τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Πέρα από αυτό η επίδοση του δεν ήταν και κάποια φοβερή . Όσο θυμάμαι δε, ότι μου συστήθηκε ως εξής τότε που δεν γνώριζε ο ένας τον άλλο : " Εγώ είμαι καλός (!). Έχω μαραθώνιο ..τόσο..( μια επίδοση που ε, δεν τη λες καλή όσο ελαστικός και να είσαι) ".... άστο να πάει..

Σε πολλούς αγώνες τα πράγματα παρεξηγούνται. Προσωπικά πιστεύω ότι ο πρώτος που πρέπει να προσπαθεί να περάσει ο αθλητής είναι ο εαυτός του ο ίδιος. Τα άλλα είναι σχετικά. Σε πολλούς αγώνες κυρίως μαζικού χαρακτήρα έχω διακριθεί . Αυτό με κάνει καλό αθλητή; Όχι απλά έτυχε βγήκα πρώτος, δεύτερος , τρίτος επειδή εκείνη τη μέρα κάποιος άλλος γρηγορότερος από μένα δεν πήρε μέρος σε εκείνους τους αγώνες . Η ουσία είναι στο πήγα καλύτερα εγώ από τη προηγούμενη φορά που έτρεξα τόσες ώρες, ή στην ίδια απόσταση; Μιλάω για τον μαζικό αθλητισμό γιατί στον πρωταθλητισμό η θέση πολλές φορές παίζει κάποιο ρόλο αλλά και επειδή το επίπεδο των αθλητών εκεί όπως και να το κάνεις είναι διαφορετικό .


Η ανάγκη για επίδειξη καλύπτεται πάντα από τον τον τρόπο που σερβίρεις αυτό που θες να πεις. Άλλο παράδειγμα... Βγήκα 1ος στην κατηγορία μου , τρίτη γυναίκα γενικής κτλ.. Σοβαρά; και πόσες τρέχατε; Τρεις.... Το τελευταίο δε, έχει ξεπεράσει πλέον το ανέκδοτο, αφού στην ουσία αντί επίδοσης (όπου δεν υπάρχει επίδοση,αλλά ένας μέτριος τερματισμός) χειροκροτούμε την απουσία συμμετοχών.

Παρόλα αυτά έχουμε γεμίσει αδικημένα ταλέντα ανθρώπους πού θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ολυμπιακό μετάλλιο και άλλα τέτοια αστεία.. Προσωπική μου γνώμη οτι κακό πάνω σε αυτό κάνουν και οι ηλικιακές κατηγορίες. Εντάξει είναι κίνητρο , επιβράβευση , πες το όπως θέλεις αλλά στη δική μου λογική δε μου λέει κάτι να βγεις τρίτος για παράδειγμα στην ηλικιακή σου κατηγορία (πόσο μάλλον σε ηλικίες ενεργών αθλητών 18-40) , όταν από αυτή εξαιρούνται οι πρώτοι της γενικής κατάταξης, όσες γυναίκες σε έχουν περάσει και όσοι από τις άλλες κατηγορίες τερμάτισαν πριν από σένα. Δηλαδή από τη θέση 3 που σε βραβεύουν στην ουσία είσαι μετά και από τη θέση 20 ακόμα. Εντάξει πήρες ένα κύπελλο για το σπίτι... καμάρι για συγγενείς και φίλους που είναι έξω από τον χώρο και δε γνωρίζουν τις λεπτομέρειες.

Προσωπικά προτιμώ να κάνω μια καλύτερη προσωπική επίδοση όπου και αν είναι αυτή ακόμα και αν βγω στους τελευταίους από το να βγω στους πρώτους με μια αστεία επίδοση επειδή συμπτωματικά δεν έτρεξαν εκείνη τη μέρα πιο γρήγοροι από μένα. Νομίζω οτι αυτή είναι η έννοια της προόδου, της εξέλιξης. Αλλιώς παραμένεις στάσιμος τυλιγμένος στο χρυσόχαρτο και τις ψεύτικες δάφνες που πήρες σε ένα τοπικό πανηγυράκι. Αυτό όμως είναι που το χειροκροτάμε δίνοντας κι εμείς μια σπρωξιά στη τρόμπα που φουσκώνει τα μυαλά του άλλου με αέρα..μέχρι που γυρίζει να σε κοιτάξει όταν του ή της μιλήσεις, με μια ικανοποίηση στο βλέμμα του που λέει..α με ξέρει και αυτός...


Χαριτολογώντας καμιά φορά που με ρωτάνε πως πήγε ο αγώνας απαντάω .. Δεύτερος!! και πρώτος ; η επόμενη ερώτηση. Όλοι οι άλλοι !!!!!

Λυπάμαι όταν βλέπω πολλούς από αυτούς που διατείνονται οτι τρέχουν για τη χαρά του τρεξίματος.. και τα λοιπά και τα λοιπά , να αυταρέσκονται απλώς για τα κατορθώματα τους .. και σπάνια να είναι μαζί με τους υπόλοιπους θεατές και αθλητές να χειροκροτήσουν και τους τελευταίους δρομείς που καταφθάνουν. Και όμως ο τελευταίος εκεί, μπορεί σε εκείνον τον αγώνα να ξεπέρασε πραγματικά τον εαυτό του..και για μένα αυτό αξίζει περισσότερο από το "σοσιαλαϊσινγ" και τα ψεύτικα μετάλλια όλου του κόσμου.