Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ο Τσιμούρας και οι Ζάνες...

Ξεκινάω πάλι μία ανάρτηση με αναφορά στην αρχαία Ελλάδα αυτή τη φορά όχι για κάποιον άθλο , για κάποιον αγώνα ή κάποιον ημεροδρόμο που με έχει εντυπωσιάσει , αλλά με αφορμή αυτό που  φέρεται πως έκανε κάποιος στον μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης τον προηγούμενο μήνα και να σταθώ στο τί γινόταν με τους παραβάτες σε εκείνους τους ολυμπιακούς αγώνες και αγωνίσματα.

Δυστυχώς ο δόλος και η πονηριά υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση από τη πρώτη στιγμή  που κατέβηκε ο πίθηκος από το δέντρο μέχρι σήμερα. Έτσι σε όλες τις εποχές υπάρχει και ο "πονηρός" μιας  ιστορίας. Το άσχημο είναι οτι οι  αξίες της κοινωνίας αλλάζουν προς το χειρότερο από εποχή σε εποχή και αυτός ο πονηρός τυγχάνει διαφορετικής αντιμετώπισης από τότε μεχρί τώρα..

Στην ιστορία λοιπόν των ολυμπιακών αγώνων, δεν υπήρχαν κρυφές στιγμές γι αυτό και στη μνήμη δεν περνούσαν μόνο οι νικητές αλλά και όσοι με διάφορους τρόπους προσπαθούσαν να κλέψουν μια νίκη.

Έτσι  έχουμε αναφορές από τον Παυσανία και άλλες πηγές για αθλητές που τους πιάσανε να δωροδοκούν ή να δωροδοκούνται για την έκβαση ενός αγώνα, όπως ο παλαιστής Εύδηλος, άλλους που προσπαθούσαν να κλέψουν στην εκκίνηση , άλλους που χρησιμοποιούσαν απαγορευμένες λαβές στη πάλη και άλλα περιστατικά που οδηγούσαν στον αποκλεισμό και τιμωρία του αθλητή.

Ο τιμωρημένος αθλητής γινόταν η ντροπή των γονιών του, του τόπου του, συχνά αναγκαζόταν μάλιστα να μετοικήσει . Εκτός τον αποκλεισμό και την ατίμωση, έπρεπε να καταβάλει και κάποιο χρηματικό πρόστιμο που όριζαν οι ελλανοδίκες. Τα πρόστιμα αυτά πηγαίνανε για την κατασκευή των χάλκινων αγαλμάτων που κοσμούσαν την είσοδο του σταδίου προς τιμή του Δία που πάνω σε αυτά ήταν χαραγμένο το όνομα του παραβάτη αθλητή να το βλέπουν όλοι οι αθλητές που μπαίνανε για να αγωνιστούνε. Αυτά τα αγάλματα ήταν οι"Ζάνες". (απο το Ζευς).

Οι Ζάνες συμβόλιζαν όλους εκείνους που πίστευαν πως δεν έχει σημασία τι κάνεις αλλά πώς επικοινωνείται αυτό που κάνεις, πιστεύοντας πως αν κλέψεις τη δόξα θα μείνεις στην ιστορία είτε επειδή δεν θα έχεις γίνει αντιληπτός είτε επειδή τα χρόνια θα έχουν σκεπάσει τις συνθήκες της κλοπής. Δεν υπήρχε  λοιπόν μεγαλύτερη τιμωρία από το να διατηρηθούν στον χρόνο τα ονόματα αυτών που ζήλεψαν και έκλεψαν για τη δόξα και εκείνων που δεν στάθηκαν άξιοι , αντιμέτωποι των ευθυνών τους.(Υπάρχει αναφορά τιμωρίας αθλητή του παγκρατίου που φοβήθηκε  τους αντιπάλους του και "εξαφανίστηκε").

Αυτά τότε... Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς, βλέπε τι γίνεται με τους σημερινούς παραβάτες στους ολυμπιακούς αγώνες. Μετά από δυο χρόνια όλα ξεχνιούνται και πάλι στους στίβους.. Τώρα στο άλλο για τις αξίες που έλεγα στην αρχή.. μας έχει πάρει τόσο πολύ ο κατήφορος που πλεόν κλέβουμε και σε αγώνες ελάχιστης ή μηδαμινής σημασίας. Άλλος δίνει ψεύτικη ηλικία προκειμένου να αναδειχθεί σε κάποια ηλικιακή κατηγορία, άλλος κόβει δρόμο, άλλος ανεβαίνει σε ποδήλατο(!) και άλλα πολλά ..

Αυτό λοιπόν με το ποδήλατο συνέβη φέτος  στον μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης όπου τον πονηρό πλέον δρομέα πρόδωσε η τεχνολογία και η σύμπτωση να αποθανατιστεί τόσο επάνω στο ποδήλατο μεταμφιεσμένος με αδιάβροχα δήθεν φωτογραφίζοντας τους γρήγορους δρομείς, τόσο και στον τερματισμό του καμαρωτός καμαρωτός τρέχοντας τα τελευταία μέτρα του μαραθωνίου.. Και αρχίζουν τα μεθεόρτια.
To όνομα του συζητήθηκε πολύ σε πηγαδάκια και σε συζητήσεις και σε σχόλια στο ίντερνετ .. Ο σύλλογος με τον οποίο δηλώθηκε στην αρχή είχε βγάλει ένα  συγχαρητήριο δελτίο τύπου για τους αθλητές του που τερμάτισαν τον μαραθώνιο, συμπεριλαμβανομένου και του "ψευτοθόδωρα". Μετά έβγαλε άλλη ανακοίνωση οτι δεν ήταν αθλητής τους και οτι δεν θα είναι ποτέ. Χαίρω πολύ... Κάποιος άλλος έβγαλε λαβράκι ανακαλύπτοντας οτι και σε άλλο αγώνα ο συγκεκριμένος δρομέας δεν είχε περάσει απο όλους τους τάπητες ελέγχου/χρονομέτρησης του αγώνα.

Oι φωτογραφίες γυρνάνε απο μέηλ σε μέηλ και η επισκεψιμότητα στις σελίδες που τις φιλοξενούν χτυπάει κόκκινα.  Ξαφνικά όμως το όνομα του βγαίνει από το δελτίο τύπου της ομάδας του που τον συνεχάρη, δεν αναφέρεται καν στην επόμενη ανακοίνωση που αποδοκιμάζει την ενέργεια του, σχόλια με το όνομα του έχουν σβυστεί  απο το ίντερνετ σαν να είμαστε ξαφνικά συνεργοί σε αυτή την ενέργεια ή σαν να πάμε να καλύψουμε την αταξία που έκανε κάποιο από τα παιδιά μας. Πώς; Κρύβοντας τη σκόνη κάτω από το χαλί. Ακόμα και αυτή η περιβόητη ομοσπονδία δρομέων έβγαλε ανακοίνωση λέγοντας πως δεν θα του επιτρέψουν να ξανατρέξει σε αγώνες (χωρις να αναφέρεται το όνομα του), λες και αυτό οι μέχρι σήμερα συνθήκες μπορούν να το περιφρουρήσουν, ή προτρέπει τους συλλόγους να μη κατεβάζουν αθλητές σε αγώνες που δεν ανήκουν στο ενεργητικό τους. Επικοινωνιακή πολιτική, αφου ως γνωστό το ελάτε να φαινόμαστε πολλοί είναι χαρακτηριστικό του χώρου των συλλόγων. Το όνομα του "ψευτοθοδωρα" πουθενά.

Εγώ σε εκείνον τον αγώνα δεν έτρεξα, έτρεχα κάπου αλλού την ίδια μέρα. Όμως το συμβάν αυτό με στενοχώρησε όταν έπεσα σε σχετικές συζητήσεις στο ίντερνετ. Μετά μίλησα και προσωπικά με κάποιους φίλους μου. Κάπου έγραψα οτι παρόλο που δεν ήμουν εκεί νιώθω σαν να πήρε κάτι από  μένα , κάτι δικό μου. Και δεν έχει σχέση με επίδοση, (ακόμα και κλέβοντας έφερε μια μέτρια επίδοση) ή  με τις δικές μου επιδόσεις.

Ο πονηρός δρομέας που για τους δικούς του λόγους φέρεται πως έκανε ότι έκανε λέγεται πως είναι κάποιος που τον λένε Τσιμούρα (για να μη το ξεχνάμε)..  Αυτό που  με ενόχλησε εμένα ήταν πως ο τσιμούρας και κάθε τσιμούρας είναι αυτός με αυτή τη παιδεία και χαρακτήρα που θα μπεί μπροστά μου στον πάγκο με τα τυριά στο σούπερμαρκετ, αυτός που θα προσπαθήσει να μου πάρει τη σειρά για το ταμείο της τράπεζας, αυτός που θα με κλείσει με το αμάξι του, αυτός που με δόλιο τρόπο θα πάρει αυριο τη δουλειά που θα προσπαθεί με τα δικά του τα εφόδια να βρεί το δικό μου το παιδί ...

Η προέκταση της απάτης του είναι αυτό που με πείραξε πιο πολύ.....

Υ.Γ.
Η φωτογραφία είναι από το ενδιαφέρον  ιστόλογιο με τίτλο "Η Μερόπη προβληματίζεται..μήπως είναι προβληματική " και συγκεκριμένα από εδώ .