Πολλές είναι οι φορές που έχουμε χειροκροτήσει μία ευγενική χειρονομία σε κάποιον αγώνα ή που που έχουμε βοηθήσει ή έστω έχουμε προσπαθήσει να "ανεβάσουμε" , να τονώσουμε το ηθικό κάποιου συναθλητή μας. Πολλές οι φορές που σαν δρομέας έχω δεί ευγενικές κινήσεις απο συναθλητές στον αγώνα, οι οποίες μου δώσανε ψυχικά και σωματικά κουράγια να τερματίσω τον αγώνα μου. Όπως το να γλυστρίσει απο το χέρι μου το μπουκάλι με το νερό σε μία γρήγορη κούρσα πριν προλάβω ακόμα να το ακουμπίσω στα χείλη μου, και να μου πεί το παιδί που είναι δίπλα μου, "πιές απο το δικό μου".Όπως και να έχει, για ευγενικές συμπεριφορές έχω αναφερθεί και σε προηγούμενες αναρτήσεις και έχω ακόμα πιο πολλά παραδείγματα να αναφέρω, αλλά αυτή τη φορά θέλω να σταθώ στην άλλη μεριά. Στις κακές συμπεριφορές, εκεί που ο αθλητής εκτός απο τις επιδόσεις του, είναι δεν είναι αξιοπρόσεκτες, προβάλει και τον.. χαρακτήρα του.
Το τρέξιμο όλοι λέμε μας ελευθερώνει και αυτή είναι η αλήθεια. Τρέχοντας όμως δεν ελευθερώνονται μόνο τα καλά του χαρακτήρα μας αλλά και τα κακά μερικές φορές. Απο κεί και πέρα πιστεύω είναι και λίγο θέμα ιδιοσυγκρασίας, προσωπικότητας. Με έχω πιάσει για παράδειγμα να μιλάω άσχημα ή απότομα σε παιδιά που με βοηθάνε μέσα σε αγώνα. Προσπαθώ να τα ελέγχω αυτά τα ξεσπάσματα αλλά είναι φορές που η ένταση ή η κούραση είναι σε τέτοιο βαθμό που πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος για να τα αποφύγεις. Όσο μαθαίνω τρέχοντας, αυτά μειώνονται και πάντα έχω ζητήσει συγνώμη.
Αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι οι αντιαθλητικές κατα κάποιο τρόπο συμπεριφορές ακόμα και σε μικρόυς αγώνες μαζικού χαρακτήρα που εκεί απο μόνοι μας δείχνουμε οτι έχουμε κι εμείς μερίδιο στην έλλειψη αθλητικής παιδείας κι ας το παίζουμε συχνά εν ενεργεία αθλητές ή ακόμα και "πρωταθληταράδες".
'Ε εκεί είναι που πιστεύω οτι έιναι και θέμα του χαρακτήρα καθενός.
Πολλές φορές αυτά ξεκινάνε πρίν αρχίσει ακόμα ο αγώνας, στην γραμμή εκκίνησης λίγο πριν τη πιστολιά. Μπορεί να μη είναι καθαρά αντιαθλητικό αλλά μου φαίνεται πολύ αστείο κάθε φορά το θέαμα αθλητών που στριμόχνωνται στην γραμμή εκκίνησης και σπρώχνονται να κάτσουν μπροστά μπροστά παραμερίζοντας και τα γρήγορα παιδιά μόνο και μόνο για να είναι η μούρη τους σε μιά φωτογραφία ή για να κερδίσουν θεωρητικά κάποια δευτερόλεπτα στον αγώνα , αλλά που σχεδόν πάντα τερματίζουν κοντά στο δεύτερο μισό ή και πίσω απο αυτό, των τερματίσαντων, ακόμα και σε αγώνες με πολύ μεγάλες αριθμητικές συμμετοχές. Απλά το μπουρδούκλωμα στά πρώτα μέτρα γίνεται πιο έντονο. Τίποτα περισσότερο.
Καλά, είναι φορές που τα αστεία του θέματος ξεκινάνε ακόμα πιο πρίν. Εκεί που οι αθλητές στην εγγραφή τους δίνουν και την ηλικία τους όταν υπάρχουν έπαθλα και σε ηλικιακές κατηγορίες. Έχω δεί τον ίδιο αθλητή σε έναν αγώνα να είναι "Χ" χρονών και σε άλλον να είναι λίγο πιο μικρός. Αρκεί να πάει κύπελλο ή μετάλλιο στο σπίτι. Το αστείο και δυσάρεστο μαζί είναι οτι συχνά γίνεται απο ηλικίες που θα έπρεπε να δίνουν παράδειγματα προς μίμηση και όχι αφορμές για γέλιο. Οι μουρμούρες στα πηγαδάκια μέτα απο τέτοια περιστατικά αποκλείεται να λείψουν που κάνουν εμάς τους μικρότερους να κουνάμε το κεφάλι...
Όχι οτι δεν τα κάνουν και μικρότεροι ή μικρότερες αυτά.
Το άλλο πάλι; Το παρακάλι για το κύπελλο; Πόσες φορές έχουμε δεί κοπέλες να κλαίνε επειδή δεν τους δώσανε κύπελο επειδή για παράδειγμα ήρθαν απο μακρύα ή να ζητάνε κλαίγοντας να αλλάξουν τις κατηγορίες για να πάρουν και αυτές κύπελο. Και όμως συχνά περνάει το δικό τους. Η άλλή που αρνήθηκε να ανέβει στο βάθρο επειδή υπήρχε και άλλη συνομίλικη της που μάλιστα την πέρασε και βγήκε πρώτη αφήνοντας την στην δεύτερη θέση; Ευτυχώς εκεί ο διοργανωτής δεν άλλαξε τις κατηγορίες , η πρωταγωνίστρια της ιστορίας αρνήθηκε να ανέβει στο βάρθρο , αλλά για να μη φύγει στενοχωρημένη , με πρωτοβουλία άλλου την βραβεύσανε για άσχετο λόγο.
Έχω δει και αθλητή απο τους γρήγορους, που βγήκε τέταρτος σε αγώνα να ζητάει στη ζούλα απο τον διοργανωτή αν έχει περισσέψει κάποιο κύπελο για να το πάρει σπίτι του. Νά που και κάποιοι γρήγοροι πέφτουνε πού και πού σε αστειότητες. Αυτά χοντρικά για την κυπελοθηρία.
Ο άλλος πάλι που τον τσακώνουν να κόβει δρόμο; Και ρε γαμώτο δε μιλάμε για μικρά παιδιά... Ποιόν κλέβεις ρε μεγάλε; Εμένα πάντως όχι γιατι εγώ τρέχω πρώτον για να το απολαύσω και δεύτερον για να δώ πόσο γρήγορα εγώ μπορώ να τρέξω και όχι εσύ. Άρα μάλλον τον εαυτό σου κλέβεις μεγάλε και δεν το ξέρεις ακόμα..
Αυτά είναι τα αστεία.. τα παρακάτω όμως με ενοχλούν πιο πολύ. 'Οπως πριν λίγα χρόνια στο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου που με το παιδί που έτρεχε και με αλλουνού όνομα, που ήταν πίσω μου συχνά έβγαινε ο ένας μπροστά απο τον άλλο και στο τέλος τερμάτισε μπροστά απο μένα , όταν πήγα να τον συγχαρώ να του δώσω το χέρι , αυτός με ύφος πρωταθλητή γύρισε την πλάτη και έφυγε και ας έιχαμε τερματίσει μετά τους 70 πρώτους παρακαλώ! Άν στόχος του ήταν να περάσει κάποιον σαν κι εμένα τι να πω, μαγκιά του, τον πέτυχε. Έτσι και αλλιώς κι εγώ για άλλους λόγους έτρεξα εκεί.
Άλλος πάλι σε αγώνα πολλών ωρών μέσα σε στάδιο προσπέρναγε τους αθλητές που ήταν πίσω του στην κατάταξη μιλόντας τους με ειρωνία στο στυλ .. μα τι να κάνω , δεν μπορώ να τρέξω πιο αργά. Μπράβο σου.. εγω μπορώ και πιο αργά να τρέξω και πίσω σου να τερματίσω , αλλά να φύγω και με αξιοπρέπεια απο εκεί. Γενικο αυτό...
Ο άλλοι πάλι "πρωταθληταράδες"; Που σε στενά δρομάκια ή μονοπάτια αντιλαμβάνονται την παρουσία σου πίσω τους αλλά δεν κάνουν στην άκρη να τους προσπεράσεις απλά κλείνουν το μονοπάτι με τον αργό ρυθμό τους, δημιουργόντας ένα κομβόι δρομέων πίσω τους μέχρι να βγούν όλοι σε πιο ανοιχτό μέρος. Σε αγώνες βουνού, μονοπάτια και τέτοια δεν παίρνω μέρος αλλά το έχω δεί έστω στον αγώνα του Υμηττού.
Άσχημα και με παντελή έλλειψη παιδείας και τα σχόλια στα όρια χλευασμού προς τους αθλούμενους κάποια ηλικίας ή με τα κάποια κιλά παραπάνω ή με κάποιον πιό αργό ρυθμό απο των περισσότερων. Όπως και κάποια πειράγματα προς τις κοπέλες που συχνά δέν είναι μόνο υποτιμιτικά , σύχνα γίνονται και χυδαία. Και όμως .. αυτοί είμαστε...
Πέρα απο τον σεβασμό προς αυτόν που τρέχει δίπλα μας .. κάποιοι ξεχνάνε εντελώς και τον σεβασμό προς το περιβάλλον. Και πές εντάξει πέταξες (κακώς και αυτό) το μπουκάλι σου στην άκρη κάποιου δρόμου, θα αναλάβουν απο τη διοργάνωση να καθαρίσουν τον χώρο γύρω απο τους σταθμούς με τα νερά.. το να πετάς στο βουνό μπουκαλάκια , χαρτάκια απο σοκολάτες και τζελάκια .. ποιός θα τα μαζέψει; Μόνοι μας καταστρέφουμε αυτό που αγαπάμε.
Όσο τα σκέφτομαι τόσο μου έρχονται και άλλες σκηνές που αποδεικνύουν αυτό που έλεγα πιο πάνω.Συχνά έχουμε κι εμείς οι ίδιοι οι αθλητές μερίδιο σε αυτό που όλοι λέμε έλλειψη αθλητικής παιδείας στον τόπο μας. Μόνοι μας δίνουμε παραδείγματα.. απο εμάς πρέπει να ξεκινάει αυτό.
Έιναι πώς τη βλέπει τελικά ο καθένας... χωρίς να βγαίνει η ουρά μου απ έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου